PRK to inaczej fotokeratektomia refrakcyjna i jest pierwszą metodą laserowego leczenia wad wzroku zastosowaną klinicznie. Chociaż czas przyniósł ze sobą nowe, ulepszone metody, to PRK nadal znajduje swe zastosowanie. Jest polecana szczególnie u pacjentów z cienką rogówką lub dużą źrenicą. Celem zabiegu jest wymodelowanie rogówki tak, by poprawić aktualną ostrość widzenia.
Przebieg zabiegu:
dezynfekcja okolic operowanego oka
wpuszczenie kropli znieczulających
przykrycie twarzy pacjenta jałową folią
założenie wokół rogówki specjalnego pierścienia ssącego – pacjent może czuć lekki dyskomfort
ustawienie lasera dokładnie nad okiem pacjenta
mechaniczne odsunięcia nabłonka lub jego uformowanie
lekarz prosi pacjenta, by nieruchomo patrzył na zielone światło umiejscowione w ramieniu lasera
modelowanie kształtu rogówki przez laser
na oko nakładany jest opatrunek w postaci specjalnej soczewki kontaktowej
Fotokeratektomia refrakcyjna czynności po zabiegu:
pacjent zostaje przewieziony do sali pooperacyjnej, w której pozostanie przez około 2-3 godziny – po tym czasie, jeśli nie będzie żadnych przeciwwskazań pacjent z zestawem kropli może udać się do domu
do czasu regeneracji nabłonka pacjent może się skarżyć na pieczenie i łzawienie oka lub uczucie ciała obcego
ból może się nasilać, ale mimo wszystko nie można przecierać ani zaciskać oczu, by soczewka opatrunkowa była stale nieruchoma – w razie słabej tolerancji na ból pacjent powinien zażyć tabletkę przeciwbólową
na drugi dzień po zabiegu konieczna jest wizyta u lekarza specjalisty, który wykluczy wszelkie nieprawidłowości i wyznaczy dalsze wizyty kontrolne (które początkowo odbywają się codziennie)
po kilku dniach usuwana jest z oka specjalna soczewka opatrunkowa i przepisywane są kolejne krople
Jak dbać o zoperowane oko?
jeśli pojawią się jakiekolwiek wątpliwości, pacjent powinien od razu zgłosić się do lekarza prowadzącego
nie wolno przecierać i zaciskać zoperowanego oka ze względu na umieszczoną w nim soczewkę opatrunkową
po zabiegu zalecany jest bezwzględny odpoczynek
należy nosić okulary przeciwsłoneczne, by chronić oko przed promieniami ultrafioletowymi
trzeba uważać podczas stosowania kosmetyków przeznaczonych do pielęgnacji twarzy, by żaden z nich nie dostał się do oka
szczególna uwagę należy zachować podczas kąpieli – dostanie się do oka mydła, szamponu czy żelu pod prysznic może spowodować podrażnienia
przez około miesiąc po zabiegu należy zrezygnować: z opalania, wyjść na basen, wycieczek w ciepłe kraje
nie wolno nadwyrężać wzroku
należy stosować przepisane przez lekarza krople zgodnie z jego zaleceniami
Dolegliwości odczuwane po zabiegu:
może wystąpić większa wrażliwość na światło, swędzenie i łzawienie oczu
ciągłe uczucie piasku pod powiekami lub ciała obcego
Co zrobić, gdy soczewka opatrunkowa wyleci lub się przemieści?
Nasilone dolegliwości bólowe mogą nastąpić, kiedy z oka wypadnie albo przemieści się opatrunkowa soczewka kontaktowa. Wówczas prawidłową reakcją pacjenta powinno być natychmiastowe zgłoszenie się do okulisty. Jeśli nie ma takiej możliwości, należy położyć się w zaciemnionym pokoju, zamknąć oczy i odpoczywać. Częściową ulgę mogą przynieść również zimne okłady okolic oka.
Fotokeratektomia refrakcyjna – Powikłania po zastosowaniu:
Lekarze zapewniają, że zastosowanie metody PRK jest absolutnie bezpieczne dla pacjenta, jednak wszystko zależy od jego indywidualnych predyspozycji. W związku z tym po zabiegu może/mogą wystąpić:
przy optymalnym wyrównaniu wady może dojść do zaburzeń ostrości widzenia
nadmierna korekcja
niepełna korekcja
stany zapalne rogówki
odczuwalne (zwłaszcza w nocy) rozszczepienie światła
słabe poczucie kontrastu
bliznowacenie rogówki lub jej zmętnienie
Ważne! Przez około tydzień lub dwa po zabiegu pacjent nie powinien prowadzić pojazdów mechanicznych. Całkowita zdolność widzenia może być zauważalna od miesiąca do roku po przeprowadzonej operacji. Należy pamiętać, że metoda niesie ze sobą nieodwracalne skutki.
Kto nie może poddać się zabiegowi?
osoby cierpiące na przewlekłe stany zapalne rogówki
osoby cierpiące na jaskrę
osoby, które mają nieustabilizowaną kolagenozę
osoby, które cierpią na stany chorobowe plamki żółtej
Jaki wady wzroku leczy się dzięki metodzie?
Metodę PRK można stosować do leczenia krótkowzroczności, dalekowzroczności i astygmatyzmu, jednak w określonych przedziałach zaawansowania wady. Rezultaty tej metody są dość trwałe i zazwyczaj satysfakcjonują pacjenta.
Nadwzroczność (inaczej dalekowzroczność lub hiperopia) to jedna z najczęściej występujących wad refrakcyjnych wzroku. Badacze twierdzą, że cierpi na nią około 50-60% całego społeczeństwa. Jej przyczyną jest niewystarczająca siła łamiąca układu optycznego oka lub jego zbyt małe rozmiary przednio-tylne. Nadwzroczność wzrasta wraz z wiekiem, ponieważ z upływem lat słabnie sprawność oka i elastyczność soczewki. Jest już możliwe laserowe leczenie nadwzroczności.
Poniższy obrazek ilustruje tor promieni świetlnych nieprawidłowo wpadających do oka. Jak widzimy promień skupia się za jego siatkówką. Dlatego widziany obraz jest nieostry i zamazany. W takim przypadku mówimy o dalekowzroczności.
Mówiąc prościej, osoba, która cierpi na dalekowzroczność słabo widzi z bliska a lepiej z daleka:
Rodzaje nadwzroczności:
osiowa – długość gałki ocznej jest zbyt mała
refrakcyjna – siła załamywania soczewki i rogówki jest zbyt mała
Nadwzroczność należy do wad dziedzicznych, dlatego cierpią na nią nawet dzieci. Jednak na szczęście oko niemowlaka ze skłonnością do dalekowzroczności wraz z wiekiem będzie się wydłużać, a ten proces zwykle prowadzi do samoczynnej korekcji wady. W gorszych przypadkach wraz z nadwzrocznością pojawia się również zez zbieżny. U dzieci starszych patologia jest najczęściej niezauważalna, ponieważ soczewka przy nierozwiniętej jeszcze wadzie (kosztem nadwyrężenia oka) wyrównuje braki w widzeniu. W tym przypadku mamy do czynienia z nadwzrocznością utajoną. Starsi ludzie cierpią na tzw. nadwzroczność starczą spowodowaną zmniejszeniem ośrodków optycznych oka, które są naturalnym symptomem starzenia.
Jak leczyć nadwzroczność?
Korekcja okularowa jest najpowszechniejszą formą leczenia nadwzroczności i innych wad refrakcji (do takich należy na przykład krótkowzroczność). Soczewki sferyczne, wypukłe, plusowe i grubsze w centrum przybliżają punkt przecięcia światła – dzięki temu widzenie z bliska jest możliwe.
Terapię okularową zastępują soczewki kontaktowe, które dobiera się w zależności od postępu wady.
Dość nową metodą jest wszczepienie elastycznych implantów soczewkowych, które są podobne do tych wszczepianych w przypadku zaćmy. Metody tej nie stosuje się w przypadku leczenia wad dziecięcych, ponieważ gałka oczna nie jest jeszcze wystarczająco rozwinięta. Minusem tego leczenia jest również to, że soczewka nie ma zdolności akomodacji – ostrości widzenia zarówno z bliska jak i z daleka jest jednakowa.
Do częstych metod należy chirurgiczne usunięcie wad krzywizny rogówki w obrębie źrenicy. Najpopularniejszymi sposobami mikrochirurgii okulistycznej są dzisiaj metody laserowe.
Laserowe leczenie nadwzroczności:
W przypadku nadwzroczności, podobnie jak przy innych wadach wzroku wykorzystuje się najczęściej dwie metody:
LASIK – to metoda dwuetapowa, której celem jest osiągnięcie na tyle wymodelowanej powierzchni rogówki, by prawidłowo skupiała obraz na siatkówkę. Zabieg jest bezbolesny. Bezpośrednio po operacji nie ma przymusu noszenia opatrunku, a okres rekonwalescencji trwa jedynie kilka dni. Laserową metodą LASIK można korygować dalekowzroczność maksymalnie do +6,0 dioptrii.
PRK – to inaczej keratektomia fotorefrakcyjna i jest metodą, która działa na rogówkę oka. Natychmiast po zabiegu następuje poprawa wzroku, jednak na całkowitą stabilizację należy czekać przez kilka tygodni. Niestety tą metodą można korygować tylko niewielką nadwzroczność.
choroby i schorzenia oczu takie jak: zaćma, jaskra, odwarstwienie siatkówki, stany zapalne, patologie rogówki, suchość oczna
nieustabilizowana wada
choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca
choroby metaboliczne, np. cukrzyca
skłonność do tworzenia blizn
silne alergie i atopia
choroby infekcyjne, np. grzybica
wszczepiony rozrusznik serca
ciąża i okres karmienia
wiek poniżej 21 lat (ponieważ wada jest już wtedy ustabilizowana)
menstruacja
Jak postępować przed zabiegiem korekcji laserowej oczu?
Około miesiąc przed zabiegiem należy przestać nosić szkła kontaktowe.
Co najmniej 48 godzin przed zabiegiem zakazane jest spożywanie alkoholu.
Na 24 godziny przed zabiegiem należy powstrzymać się od wykonywania makijażu i stosowania kosmetyków.
Ważne!
Jeśli cierpisz na dalekowzroczność to wielce prawdopodobne jest to, że Twoje dziecko również będzie ją miało. Bacznie obserwuj wzrok swojej pociechy już od najmłodszych lat. Nawet, jeśli nie zauważasz niczego niepokojącego profilaktyczna wizyta u okulisty nigdy nie zaszkodzi.
Nieostrość widzenia jest problemem dotykającym większą część naszego społeczeństwa. Praca polegająca na ciągłym wpatrywaniu się w ekran monitora, zbyt długie przesiadywanie przed telewizorem, czytanie książek w pomieszczeniu słabo oświetlonym i inne tego typu czynniki stymulują nasz wzrok do wytężonego wysiłku. Typowym wadom wzroku takim jak nadwzroczność czy krótkowzroczność towarzyszy jeszcze często niezauważalny astygmatyzm. Jedną z metod jest laserowe leczenie astygmatyzmu.
Co to takiego jest?
Astygmatyzm (inaczej niezborność) to wada wzroku spowodowana przede wszystkim nieprawidłową krzywizną rogówki. Wówczas promienie świetlne niejednakowo załamują się wzdłuż różnych południków gałki ocznej. Nierówna praca mięśni znajdujących się w okolicach soczewki doprowadza do jej zniekształcenia – w związku z tym nie jest idealnie sferyczna. Mówiąc prościej – wpadająca do oka wiązka promieni świetlnych nie skupia się w jednym punkcie. A to powoduje, że na przykład patrząc na literę i widzimy pochylone o. Są różne typy astygmatyzmu. Jedne dzielimy ze względu na sposób w jaki porusza się oko, a drugie ze względu na charakter krzywizny rogówki. Natomiast, jeśli chodzi o stopień zaawansowania niezborności wyróżniamy:
niski – do około 1 dioptrii
średni – między 1 a 2 dioptrie
wysoki – od 2 do 3 dioptrii
bardzo wysoki – 3 dioptrie i więcej
Rodzaje astygmatyzmu ze względu na patologię ruchów oka:
Nieregularny – dotyczy chorych po urazach, kiedy powierzchnia rogówki jest nierówna. Patologia oka polega na wytworzeniu się więcej niż dwóch ogniskowych. Korekcję wykonuje się za pomocą szkieł kontaktowych lub przeznaczonych do tego żeli okulistycznych, które wyrównują rogówkę. Nie zaleca się przy tym rodzaju astygmatyzmu korekcji okularowej. Polecana jest natomiast terapia laserowa.
Regularny – w tym przypadku rogówka jest spłaszczona, w związku z tym obraz na siatkówce również ulega spłaszczeniu i oko ma dwie ogniskowe. Leczenie polega na noszeniu specjalnych okularów ze szkłami cylindrycznymi.
Rodzaje astygmatyzmu ze względu na charakter krzywizny rogówki:
Nadwzroczny – wówczas oba ogniska oka są poza jego siatkówką.
Krótkowzroczny – wtedy oba ogniska oka są przed jego siatkówką.
Mieszany – wówczas jedno ognisko oka jest przed drugim.
Nieprawidłowy – w tym wypadku korekcja wzroku jest najtrudniejsza, ponieważ krzywizna rogówki jest nierównomierna.
Chociaż astygmatyzm bardzo często nie daje żadnych objawów, to przez pewne symptomy możemy stwierdzić, że zaatakował również nasz wzrok. Wada może być również dziedziczna. Badania pokazują, że u coraz większej liczby noworodków stwierdza się zniekształcenie rogówki. Astygmatyzm może być także skutkiem jakiegoś urazu mechanicznego. Wyróżniamy nasŧępujace objawy niezborności:
zakłócenia widzenia zarówno z bliska, jak i z daleka
bóle głowy
zmęczenie oczu
w niektórych przypadkach brak wyczucia przestrzeni
nadmierne mruganie
nadwrażliwość na lampę błyskową aparatu fotograficznego – tzw. fotofobia
wyczuwalne napięcie oczne
siadanie blisko telewizora, niechęć do czytania i pisania oraz tarcie i mrużenie oczu (szczególnie u dzieci)
Przykład obrazu widzianego przez osobę cierpiącą na astygmatyzm
Metody leczenia astygmatyzmu:
Przy łagodnej niezborności najpopularniejszą metodą jest wykorzystanie szkieł cylindrycznych. Jednak nie każdy rodzaj astygmatyzmu leczy się w jednakowy sposób. Jak już zostało wspomniane wcześniej – najtrudniej leczy się astygmatyzm nieregularny. Stosuje się w tym celu specjalne soczewki. Obecnie wyróżniamy trzy rodzaje soczewek: sztywne, gazoprzepuszczalne i kontaktowe. W przypadku astygmatyzmu najbardziej polecane są soczewki silikonowo-hydrożelowe kontaktowe. Dlaczego? Ponieważ niezależnie od tego, co robisz, czy pracujesz, uprawiasz sport lub oglądasz telewizję zapewniają ostre widzenie. Astygmatyzm usuwa się także operacyjnie, np. podczas usuwania zaćmy. Najbardziej nowoczesną metodą jest jednak laseroterapia.
Laserowe leczenie astygmatyzmu to najnowocześniejsza metoda chirurgii refrakcyjnej:
Technika „wave front” – to obecnie najczęściej polecana metoda w leczeniu skomplikowanego astygmatyzmu. Na pewno zajmuje więcej czasu ze względu na konieczność dokładniejszych pomiarów., ale zapewnia skuteczne działanie.
LASIK – dzięki tej metodzie korygujemy astygmatyzm do 6 dioptrii. Okres rekonwalescencji trwa praktycznie kilka dni.
PRK – to inaczej keratektomia fotorefrakcyjna. Zabieg polega na odpowiednim wymodelowaniu rogówki, by skupiała obraz dokładnie na powierzchni siatkówki. Korygujemy nim astygmatyzm do 2,5 dioptrii. Całkowitą zdolność ostrości widzenia pacjent osiąga kilka dni po zabiegu.
Laserowe leczenie astygmatyzmu – przeciwskazania
choroby i schorzenia oczu takie jak: zaćma, jaskra, odwarstwienie siatkówki, stany zapalne, patologie rogówki, suchość oczna
nieustabilizowana wada
choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca
choroby metaboliczne, np. cukrzyca
skłonność do tworzenia blizn
silne alergie i atopia
choroby infekcyjne, np. grzybica
wszczepiony rozrusznik serca
ciąża i okres karmienia
wiek poniżej 21 lat (ponieważ wada jest już wtedy ustabilizowana)
Przed zabiegiem laseroterapii niezborności należy:
przestać nosić szkła kontaktowe (co najmniej na 3-4 tygodnie przed zabiegiem)
nie spożywać alkoholu (przynajmniej na 48 godzin przed zabiegiem)
powstrzymać się od wykonywania makijażu i stosowania kosmetyków (na 48 godzin przed zabiegiem)
nie odstawiać doustnych tabletek antykoncepcyjnych (na 3 miesiące przed i po zabiegu)
Ważne!
Astygmatyzm jest wadą, która może występować samodzielnie lub wraz z innymi wadami, np. z krótkowzrocznością albo dalekowzrocznością. Najczęściej rozwija się bezobjawowo albo jego symptomy są podobne do tych występujących przy innych schorzeniach. Tylko wizyta w gabinecie okulistycznym może rozwiać nasze wątpliwości. Dlatego nie odkładajmy jej w nieskończoność i regularnie badajmy wzrok.
Krótkowzroczność jest jedną z najczęstszych wad refrakcji oka ludzkiego. Badania dowodzą, że jej objawy są widoczne już w pierwszych dwudziestu latach życia – zwłaszcza w okresie szkolnym. Dla Azjatów jest ona istną plagą. Dotyka około 60% całego ich społeczeństwa, gdy tymczasem w Europie ta liczba jest mniejsza niemal o połowę. Najnowsze metody to laserowe leczenie krótkowzroczności za pomocą dwóch metod korekcji wzroku.
Aby rozpoznać krótkowzroczność określa się wielkość i stan układu optycznego narządu wzroku. Charakterystyczne cechy tej wady to: zbyt duże rozmiary oka – szczególnie jego przednio-tylnej części i zbyt duża siła łamiąca elementów optycznych. Wówczas punkt skupienia promieni świetlnych znajduje się przed siatkówką i widziany z oddali obraz jest zniekształcony oraz rozmazany.
Podział krótkowzroczności ze względu na przyczynę:
Osiowa – oś gałki ocznej jest zbyt długa.
Krzywiznowa – krzywizna elementów układu optycznego jest zbyt wypukła.
Refrakcyjna – siła łamiąca układu optycznego jest zbyt duża.
Krótkowzroczność jest wadą dziedziczną. Wielce prawdopodobne jest to, że jeśli mamy krótkowzroczność to będą na nią cierpiały również nasze dzieci. Jak każde schorzenie oczne ulega ona zmianom na lepsze lub gorsze. Jej największe pogorszenie ma miejsce w czasie dojrzewania, kiedy dochodzi do szybkiego wzrostu ciała człowieka. Współcześnie inne przyczyny krótkowzroczności nie są znane.
Wyróżniamy cztery stopnie krótkowzroczności:
Niska – do -3 dioptrii
Średnia od -3 do -6 dioptrii
Wysoka od -6 do -9 dioptrii
Bardzo wysoka od -9 dioptrii
Wysoka krótkowzroczność jest przypadłością głównie małych dzieci. Niska pojawia się zwykle około 10 roku życia. Stabilizacja wady ustaje wraz z zakończeniem okresu dojrzewania, czyli około 20 roku życia. W późniejszym okresie wysoka krótkowzroczność może nieść ze sobą bardzo niebezpieczne powikłania, np. zwyrodnienie naczyniówki i ciała szklistego oraz odwarstwienie siatkówki.
Rodzaje krótkowzroczności:
Wrodzona – to taka, z którą się rodzimy. Zwykle wiążą się z nią inne zmiany oczne. Wada jest korygowana, by spróbować osiągnąć normalny poziom ostrości wzroku.
Zwykła– jest spowodowana wzrostem ciała towarzyszącym okresowi dojrzewania. Z jej początkami mamy do czynienia w wieku szkolnym (około 6 – 7 roku życia). Prawidłowa diagnoza i dostosowanie do niej odpowiedniej korekty może doprowadzić wzrok do prawidłowego poziomu.
Silna – przy tym rodzaju krótkowzroczności rozmiar oka znacznie odstaje od normy. To niesie ze sobą poważne schorzenia oczne, np. oddzielenie siatkówki czy zaćmę.
Tymczasowa – jest najczęściej skutkiem ubocznym przyjmowania leków (sterydów) bądź powikłaniem różnego rodzaju urazów gałki ocznej. W takich przypadkach krótkowzroczność ustaje po kilku tygodniach.
Objawy krótkowzroczności:
Z krótkowzrocznością mamy do czynienia, kiedy musimy znacznie wytężać wzrok, by zobaczyć lub przeczytać coś z daleka. Natomiast nie mamy problemów z widzeniem z bliska. Osoba krótkowidząca zwykle mruży oczy, by widziany przez nią obraz stał się bardziej ostry.
z daleka z bliska
Jak leczyć krótkowzroczność?
Leku na całkowite wyleczenie krótkowzroczności nie ma. Wadę możemy korygować za pomocą specjalnych soczewek wklęsłych, które umożliwiają ogniskowanie promieni świetlnych na płaszczyznę siatkówki. Obecnie mamy dość spory wybór metod leczenia wady, np.
Korekcja za pomocą okularów – jest to najprostsza metoda korekcji krótkowzroczności. Szkła za pomocą soczewek wklęsłych wydłużają ogniskową soczewki oka – dzięki temu obraz skupia się na siatkówce, a nie przed nią.
Korekcja za pomocą soczewek kontaktowych – zastępuje okularową korekcję wzroku – mają dokładnie takie samo zastosowanie i przez wielu ludzi uznawane są za wygodniejszą metodę.
Korekcja za pomocą implantów soczewkowych – są one wszczepiane wewnątrzgałkowo. Zabieg odbywa się pod znieczuleniem (podobnie jak w przypadku operacji zaćmy) i polega na wszczepieniu pacjentowi sztucznej soczewki o właściwie dobranej mocy w miejsce starej. Wraz z postępami korekty wszczepioną soczewkę wymienia się na mocniejszą lub słabszą. Tę metodę wykorzystuje się jedynie u ludzi dorosłych, ponieważ sztuczna soczewka wciąż utrzymuje jednakową wielkość. Naukowcy wskazują na jeszcze jedną wadę – mianowicie implant nie ma zdolności akomodacji – pozwala zachować ostrość widzenia tylko z daleka, a z bliska już nie.
Korekcja za pomocą zabiegu chirurgicznego – przeprowadzana jest, by zmienić krzywiznę rogówki poprzez zastosowanie kilku nacięć rogówki ręcznie (keratotomia promienista) bądź za pomocą lasera (PRK, LASIK).
Laserowe leczenie krótkowzroczności
Laser excimerowy jest ogólnie wykorzystywany w leczeniu wad wzroku – między innymi krótkowzroczności. Obecnie jest to metoda, która cieszy się dużym zainteresowaniem i charakteryzuje się wysoką skutecznością. Dokładność metody jest zdumiewająca, ponieważ wynosi do 0,25 mikrona. Zmianę krzywizny rogówki osiąga się dzięki precyzyjnym nacięciom. Można usunąć odpowiednią ilość jej tkanki, by osiągnąć zadowalające rezultaty. Emitowane przez laser zimne światło daje gwarancję, że oko nie ulegnie oparzeniom.
Laserowe leczenie krótkowzroczności metody korekcji wzroku:
LASIK (laser assisted in situ keratomileusis) – możemy nim redukować wadę do -13,0 dioptrii. To dwuetapowa metoda, która ma na celu w taki sposób wymodelować rogówkę, by miała zdolność prawidłowo skupiać obraz na siatkówce. Pierwszym etapem jest częściowe odcięcie i odkrycie rogówki za pomocą mikrokeratomu – czyli specjalnego urządzenia, które stymuluje dokładność zabiegu. Odkryty płat rogówki jest precyzyjnie modelowany, a po zakończeniu operacji umiejscowiony z powrotem na swoje miejsce. Nowoczesna technologia pozwala na przeprowadzeniu korekty jednego i drugiego oka w tym samym momencie. Pacjent odczuwa niewielki dyskomfort jedynie przez kilka godzin po zabiegu. Dodatkowym atutem tej metody jest brak konieczności noszenia opatrunku, a rekonwalescencja jest okresem mieszczących się w czasie kilku dni. Minusem zabiegu jest natomiast nieprzyjemny efekt skoncentrowanego światła, który może utrudniać prowadzenie pojazdu w nocy.
PRK (photo – refraktive keratectomy) – to inaczej fotoablacja rogówki. Korygujemy nią krótkowzroczność od 1,0 do 8,0 dioptrii. Jest metodą fotorefrakcyjną, której celem jest oczywiście odpowiednie wymodelowanie rogówki. Jednak PRK jest zabiegiem silnie działającym na głębokie warstwy nabłonka rogówki i zoperowane miejsce wymaga opatrunku. W związku z tym rekonwalescencja może potrwać nawet kilka tygodni. Efekty zabiegu można ocenić dopiero po pół roku, kiedy ustali się ostateczny kształt rogówki. PRK nie zawsze jest zabiegiem udanym. Nieraz kształt rogówki może być daleki od zamierzonego i doprowadzić do astygmatyzmu. W przypadku większych wad, metoda ta nie daje satysfakcjonujących efektów. Nie daje również możliwości jednoczesnej korekcji obu oczu. Między zabiegiem jednego a drugiego oka musi upłynąć co najmniej trzymiesięczna przerwa.
Laserowe leczenie krótkowzroczności niesie ze sobą dość zadowalające efekty. Nieraz może się zdarzyć, że wykonanie jednorazowego zabiegu daje satysfakcjonujące rezultaty. Jeśli po jednej operacji wada wciąż jest dla nas uciążliwa możemy poddać się kolejnej. Niezależnie od tego na którą metodę się zdecydujemy musimy pamiętać, że każda z nich jest trwała i nieodwracalna. Jakiekolwiek błędy popełnione w trakcie zabiegu są praktycznie nie do poprawienia.
choroby i schorzenia oczu takie jak: zaćma, jaskra, odwarstwienie siatkówki, stany zapalne, patologie rogówki, suchość oczna
nieustabilizowana wada
choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca
choroby metaboliczne, np. cukrzyca
skłonność do tworzenia blizn
silne alergie i atopia
choroby infekcyjne, np. grzybica
wszczepiony rozrusznik serca
ciąża i okres karmienia
wiek poniżej 21 lat (ponieważ wada jest już wtedy ustabilizowana)
Laserowe leczenie krótkowzroczności – przed zabiegiem
Około miesiąc przed zabiegiem należy przestać nosić szkła kontaktowe.
Co najmniej 48 godzin przed zabiegiem zakazane jest spożywanie alkoholu.
Na 24 godziny przed zabiegiem należy powstrzymać się od wykonywania makijażu i stosowania kosmetyków.
Jak uchronić się przed krótkowzrocznością?
Przede wszystkim należy unikać pracy w nocy, kiedy niemożliwy jest dostęp do naturalnego oświetlenia.
Podczas długotrwałej pracy powodującej nadwyrężenie wzroku powinno się stosować częste przerwy.
Przy słonecznej pogodzie wskazane jest noszenie okularów przeciwsłonecznych.
A co jeśli już cierpisz na krótkowzroczność?
Unikaj ciężkiej pracy fizycznej, by nie doprowadzić do krwawień.
Chroń oczy przed oślepiającymi promieniami słonecznymi (zakładaj okulary przeciwsłoneczne).
Noś szkła korekcyjne zgodnie z zaleceniami lekarza specjalisty.
Pamiętaj!
Regularne wizyty w gabinecie okulistycznym mogą uchronić Twój wzrok przed zagrożeniem pogłębiania się wady. Jeśli cierpisz na krótkowzroczność bardzo możliwe, że Twoje dziecko również będzie ją miało – koniecznie obserwuj jego wzrok i w razie jakichkolwiek wątpliwości od razu zwróć się do lekarza specjalisty.
