Tag: łuszczyca

Kategorie
Okulistyka

Laserowe leczenie nadwzroczności

Nadwzroczność (inaczej dalekowzroczność lub hiperopia) to jedna z najczęściej występujących wad refrakcyjnych wzroku. Badacze  twierdzą, że cierpi na nią około 50-60% całego społeczeństwa. Jej przyczyną jest niewystarczająca siła łamiąca układu optycznego oka lub jego zbyt małe rozmiary przednio-tylne. Nadwzroczność wzrasta wraz z wiekiem, ponieważ z upływem lat słabnie sprawność oka i elastyczność soczewki. Jest już możliwe laserowe leczenie nadwzroczności.

Poniższy obrazek ilustruje tor promieni świetlnych nieprawidłowo wpadających do oka. Jak widzimy promień skupia się za jego siatkówką. Dlatego widziany obraz jest nieostry i zamazany. W takim przypadku mówimy o dalekowzroczności.

Leczenie nadwzroczności 2

Mówiąc prościej, osoba, która cierpi na dalekowzroczność słabo widzi z bliska a lepiej z daleka:

Leczenie nadwzroczności 3

Rodzaje nadwzroczności:

  • osiowa – długość gałki ocznej jest zbyt mała
  • refrakcyjna – siła załamywania soczewki i rogówki jest zbyt mała

Nadwzroczność należy do wad dziedzicznych, dlatego cierpią na nią nawet dzieci. Jednak na szczęście oko niemowlaka ze skłonnością do dalekowzroczności wraz z wiekiem będzie się wydłużać, a ten proces zwykle prowadzi do samoczynnej korekcji wady. W gorszych przypadkach wraz z nadwzrocznością pojawia się również zez zbieżny.  U dzieci starszych patologia jest najczęściej niezauważalna, ponieważ soczewka przy nierozwiniętej jeszcze wadzie (kosztem nadwyrężenia oka) wyrównuje braki w widzeniu. W tym przypadku mamy do czynienia z  nadwzrocznością utajoną. Starsi ludzie cierpią na tzw. nadwzroczność starczą spowodowaną zmniejszeniem ośrodków optycznych oka, które są naturalnym symptomem starzenia.

Jak leczyć nadwzroczność?

  • Korekcja okularowa jest najpowszechniejszą formą leczenia nadwzroczności i innych wad refrakcji (do takich należy na przykład krótkowzroczność). Soczewki sferyczne, wypukłe, plusowe i grubsze w centrum przybliżają punkt przecięcia światła – dzięki temu widzenie z bliska jest możliwe.
  • Terapię okularową zastępują soczewki kontaktowe, które dobiera się w zależności od postępu wady.
  • Dość nową metodą jest wszczepienie elastycznych implantów soczewkowych, które są podobne do tych wszczepianych w przypadku zaćmy. Metody tej nie stosuje się w przypadku leczenia wad dziecięcych, ponieważ gałka oczna nie jest jeszcze wystarczająco rozwinięta. Minusem tego leczenia jest również to, że soczewka nie ma zdolności akomodacji – ostrości widzenia zarówno z bliska jak i z daleka jest jednakowa.
  • Do częstych metod należy chirurgiczne usunięcie wad krzywizny rogówki w obrębie źrenicy. Najpopularniejszymi sposobami mikrochirurgii okulistycznej są dzisiaj metody laserowe.

Laserowe leczenie nadwzroczności:

W przypadku nadwzroczności, podobnie jak przy innych wadach wzroku wykorzystuje się najczęściej dwie metody:

  • LASIK – to metoda dwuetapowa, której celem jest osiągnięcie na tyle wymodelowanej powierzchni rogówki, by prawidłowo skupiała obraz na siatkówkę. Zabieg jest bezbolesny. Bezpośrednio po operacji nie ma przymusu noszenia opatrunku, a okres rekonwalescencji trwa jedynie kilka dni. Laserową metodą LASIK można korygować dalekowzroczność maksymalnie do +6,0 dioptrii.
  • PRK – to inaczej keratektomia fotorefrakcyjna i jest metodą, która działa na rogówkę oka. Natychmiast po zabiegu następuje poprawa wzroku, jednak na całkowitą stabilizację należy czekać przez kilka tygodni. Niestety tą metodą można korygować tylko niewielką nadwzroczność.

Laserowe leczenie nadwzroczności – przeciwwskazania

  • choroby i schorzenia oczu takie jak: zaćma, jaskra, odwarstwienie siatkówki, stany zapalne, patologie rogówki, suchość oczna
  • nieustabilizowana wada
  • choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca
  • choroby metaboliczne, np. cukrzyca
  • skłonność do tworzenia blizn
  • silne alergie i atopia
  • choroby infekcyjne, np. grzybica
  • wszczepiony rozrusznik serca
  • ciąża i okres karmienia
  • wiek poniżej 21 lat (ponieważ wada jest już wtedy ustabilizowana)
  • menstruacja

Jak postępować przed zabiegiem korekcji laserowej oczu?

  • Około miesiąc przed zabiegiem należy przestać nosić szkła kontaktowe.
  • Co najmniej 48 godzin przed zabiegiem zakazane jest spożywanie alkoholu.
  • Na 24 godziny przed zabiegiem należy powstrzymać się od wykonywania makijażu i stosowania kosmetyków.

Ważne!

Jeśli cierpisz na dalekowzroczność to wielce prawdopodobne jest to, że Twoje dziecko również będzie ją miało. Bacznie obserwuj wzrok swojej pociechy już od najmłodszych lat. Nawet, jeśli nie zauważasz niczego niepokojącego profilaktyczna wizyta u okulisty nigdy nie zaszkodzi.

Kategorie
Okulistyka

Laserowe leczenie oczu – przeciwwskazania

Laserowe leczenie oczu

Dobry wzrok jest jednym z najważniejszych czynników stymulujących nasze dobre samopoczucie. Obecnie najskuteczniejszą i coraz bardziej popularną metodą leczenia chorób oczu jest laserowe leczenie oczu. W przypadku tego ważnego zmysłu chcemy jak najwięcej wiedzieć o ewentualnych przeciwwskazaniach do zabiegu. Jednak pamiętajmy, że to nie my sami, ale lekarz specjalista określa naszą predyspozycję do operacji. Oczywiście, zanim okulista zdecyduje o możliwości zastosowania lasera jesteśmy poddawani dokładnym badaniom. Do zabiegu dyskwalifikują nas następujące czynniki:

Laserowe leczenie oczu – przeciwskazania

  • wiek poniżej 20-21 lat

Chociaż oko człowieka nie rośnie, to okres dojrzewania jest czasem, kiedy dochodzi do istotnych procesów, np. rozwija się lub stabilizuje najczęściej spotykana wada – mianowicie krótkowzroczność. Dopiero po jej uregulowaniu może dojść do zabiegu.

  • nieustabilizowana wada

Nieustabilizowana wada nie dotyczy jedynie dzieci i młodzieży w okresie dojrzewania. Problem odnosi się także do ludzi starszych. Co to znaczy, że wada jest nieustabilizowana? Oznacza to, że w ciągu roku nasz wzrok nie powinien ulec większej zmianie niż o 0,25 dioptrii, ale i tak wszystko zależy od indywidualnych predyspozycji pacjenta.

  • choroby i schorzenia oczu

Laseroterapia jest przeciwwskazana jeśli cierpimy na: zaćmę (w początkowym zmętnieniu soczewki), jaskrę, odwarstwienie siatkówki, stany zapalne, patologie rogówki lub suchość oczu. Dlaczego? Ponieważ możemy przez to pogorszyć aktualny stan naszego zdrowia. Oczywiście wykonuje się laserowe leczenie jaskry, ale tylko wtedy, kiedy terapia kroplami okazuje się nieskuteczna. Natomiast w przypadku zaćmy laserowo leczy tylko jej wtórną odmianę.

  • choroby autoimmunologiczne

Choroby układu immunologicznego znacznie obniżają odporność, która jest jednym z najważniejszych czynników kwalifikujących do zabiegu. Niektórych można się pozbyć zmieniając styl życia, jednak inne nie mają takiego prostego rozwiązania. Do chorób autoimmunologicznych należą m.in.: bielactwo, łuszczyca, choroba Basedowa, choroba Crohna, choroba Parkinsona, cukrzyca młodzieńcza, nadczynność i niedoczynność tarczycy, zapalenie mięśni oraz wiele innych. Pacjent, który cierpi na którąś z  wyżej wymienionych chorób dłużej powraca do zdrowia.

  • choroby metaboliczne

Dzięki poprawnej przemianie materii w naszym organizmie dochodzi do wielu istotnych przemian. Ich zaburzenia stymulują nieprawidłowe funkcjonowanie organizmu. Choroby metaboliczne dotykają wiele ważnych układów naszego ciała. Działają przede wszystkim na wątrobę, nerki i kości. Niestety są zazwyczaj dziedziczne – np. cukrzyca. Ale paradoksalnie laseroterapia jest jedyną skuteczną metodą leczenia chorób oczu pacjentów cierpiących na zaburzenia glikemii.

  • silne alergie i atopia

Alergia i atopia są po prostu objawami zapalnymi. Wszelkie stany zapalne dyskwalifikują pacjenta do laseroterapii oczu.

  • choroby infekcyjne

Choroby infekcyjne takie jak: grzybica, gronkowiec, lambioza, ale przede wszystkim choroby infekcyjne oczu sprawiają, że nasz organizm przeżywa stany zapalne, które muszą być wyleczone do czasu laseroterapii.

  • wszczepiony rozrusznik serca

Nie tylko wszczepiony rozrusznik serca, ale i inne implanty elektroniczne dyskwalifikują pacjenta do zabiegu.

  • ciąża i okres karmienia

Kobieta, która jest w ciąży lub w okresie karmienia powinna szczególnie dbać o siebie i dziecko.  Poza tym wahania poziomu hormonów mogą utrudnić zabieg. Laseroterapię (jeśli nie ma innych przeciwwskazań) można wykonać w innym dowolnym czasie.

  • menstruacja

W okresie menstruacji układ odpornościowy kobiety jest słabszy, dlatego laserowa ingerencja w tym czasie nie jest zalecana.

Kategorie
Okulistyka

Laserowe leczenie astygmatyzmu

Laserowe leczenie astygmatyzmu

Nieostrość widzenia jest problemem dotykającym większą część naszego społeczeństwa. Praca polegająca na ciągłym wpatrywaniu się w ekran monitora, zbyt długie przesiadywanie przed telewizorem, czytanie książek w pomieszczeniu słabo oświetlonym i inne tego typu czynniki stymulują nasz wzrok do wytężonego wysiłku. Typowym wadom wzroku takim jak nadwzroczność czy krótkowzroczność towarzyszy jeszcze często niezauważalny astygmatyzm. Jedną z metod jest laserowe leczenie astygmatyzmu.

Co to takiego jest?

Astygmatyzm (inaczej niezborność) to wada wzroku spowodowana przede wszystkim nieprawidłową krzywizną rogówki. Wówczas promienie świetlne niejednakowo załamują się wzdłuż różnych południków gałki ocznej. Nierówna praca mięśni znajdujących się w okolicach soczewki doprowadza do jej zniekształcenia  – w związku z tym nie jest idealnie sferyczna. Mówiąc prościej – wpadająca do oka wiązka promieni świetlnych nie skupia się w jednym punkcie. A to powoduje, że na przykład patrząc na literę i widzimy pochylone o. Są różne typy astygmatyzmu. Jedne dzielimy ze względu na sposób w jaki porusza się oko, a drugie ze względu na charakter krzywizny rogówki. Natomiast, jeśli chodzi o stopień zaawansowania niezborności wyróżniamy:

  • niski – do około 1 dioptrii
  • średni – między 1 a 2 dioptrie
  • wysoki – od 2 do 3 dioptrii
  • bardzo wysoki – 3 dioptrie i więcej

Rodzaje astygmatyzmu ze względu na patologię ruchów oka:

  • Nieregularny – dotyczy chorych po urazach, kiedy powierzchnia rogówki jest nierówna. Patologia oka polega na wytworzeniu się więcej niż dwóch ogniskowych. Korekcję wykonuje się za pomocą szkieł kontaktowych lub przeznaczonych do tego żeli okulistycznych, które wyrównują rogówkę. Nie zaleca się przy tym rodzaju astygmatyzmu korekcji okularowej. Polecana jest natomiast terapia laserowa.
  • Regularny –  w tym przypadku rogówka jest spłaszczona, w związku z tym obraz na siatkówce również ulega spłaszczeniu i oko ma dwie ogniskowe. Leczenie polega na noszeniu specjalnych okularów ze szkłami cylindrycznymi.

Rodzaje astygmatyzmu ze względu na charakter krzywizny rogówki:

  • Nadwzroczny – wówczas oba ogniska oka są poza jego siatkówką.
  • Krótkowzroczny – wtedy oba ogniska oka są przed jego siatkówką.
  • Mieszany –  wówczas jedno ognisko oka jest przed drugim.
  • Nieprawidłowy – w tym wypadku korekcja wzroku jest najtrudniejsza, ponieważ krzywizna rogówki jest nierównomierna.

Leczenie astygmatyzmu 2

Chociaż astygmatyzm bardzo często nie daje żadnych objawów, to przez pewne symptomy możemy stwierdzić, że zaatakował również nasz wzrok. Wada może być również dziedziczna. Badania pokazują, że u coraz większej liczby noworodków stwierdza się zniekształcenie rogówki. Astygmatyzm może być także skutkiem jakiegoś urazu mechanicznego. Wyróżniamy nasŧępujace objawy niezborności:

  • zakłócenia widzenia zarówno z bliska, jak i z daleka
  • bóle głowy
  • zmęczenie oczu
  • w niektórych przypadkach brak wyczucia przestrzeni
  • nadmierne mruganie
  • nadwrażliwość na lampę błyskową aparatu fotograficznego – tzw. fotofobia
  • wyczuwalne napięcie oczne
  • siadanie blisko telewizora, niechęć do czytania i pisania oraz tarcie i mrużenie oczu (szczególnie u dzieci)

Przykład obrazu widzianego przez osobę cierpiącą na astygmatyzm

Leczenie astygmatyzmu 3

Metody leczenia astygmatyzmu:

Przy łagodnej niezborności najpopularniejszą metodą jest wykorzystanie szkieł cylindrycznych. Jednak nie każdy rodzaj astygmatyzmu leczy się w jednakowy sposób. Jak już zostało wspomniane wcześniej – najtrudniej leczy się astygmatyzm nieregularny.  Stosuje się w tym celu specjalne soczewki. Obecnie wyróżniamy trzy rodzaje soczewek: sztywne, gazoprzepuszczalne i kontaktowe. W przypadku astygmatyzmu najbardziej polecane są soczewki silikonowo-hydrożelowe kontaktowe. Dlaczego? Ponieważ niezależnie od tego, co robisz, czy pracujesz, uprawiasz sport lub oglądasz telewizję zapewniają ostre widzenie. Astygmatyzm usuwa się także operacyjnie, np. podczas usuwania zaćmy. Najbardziej nowoczesną metodą jest jednak laseroterapia.

Laserowe leczenie astygmatyzmu to najnowocześniejsza metoda chirurgii refrakcyjnej:

  • Technika „wave front” – to obecnie najczęściej polecana metoda w leczeniu skomplikowanego astygmatyzmu. Na pewno zajmuje więcej czasu ze względu na konieczność dokładniejszych pomiarów., ale zapewnia skuteczne działanie.
  • LASIK – dzięki tej metodzie korygujemy astygmatyzm do 6 dioptrii. Okres rekonwalescencji trwa praktycznie kilka dni.
  • PRK – to inaczej keratektomia fotorefrakcyjna. Zabieg polega na odpowiednim wymodelowaniu rogówki, by skupiała obraz dokładnie na powierzchni siatkówki. Korygujemy nim astygmatyzm do 2,5 dioptrii. Całkowitą zdolność ostrości widzenia pacjent osiąga kilka dni po zabiegu.

Laserowe leczenie astygmatyzmu – przeciwskazania

  • choroby i schorzenia oczu takie jak: zaćma, jaskra, odwarstwienie siatkówki, stany zapalne, patologie rogówki, suchość oczna
  • nieustabilizowana wada
  • choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca
  • choroby metaboliczne, np. cukrzyca
  • skłonność do tworzenia blizn
  • silne alergie i atopia
  • choroby infekcyjne, np. grzybica
  • wszczepiony rozrusznik serca
  • ciąża i okres karmienia
  • wiek poniżej 21 lat (ponieważ wada jest już wtedy ustabilizowana)

Przed zabiegiem laseroterapii niezborności należy:

  • przestać nosić szkła kontaktowe (co najmniej na 3-4 tygodnie przed zabiegiem)
  • nie spożywać alkoholu (przynajmniej na 48 godzin przed zabiegiem)
  • powstrzymać się od wykonywania makijażu i stosowania kosmetyków (na 48 godzin przed zabiegiem)
  • nie odstawiać doustnych tabletek antykoncepcyjnych (na 3 miesiące przed i po zabiegu)

Ważne!

Astygmatyzm jest wadą, która może występować samodzielnie lub wraz z innymi wadami, np. z krótkowzrocznością albo dalekowzrocznością. Najczęściej rozwija się bezobjawowo albo jego symptomy są podobne do tych występujących przy innych schorzeniach. Tylko wizyta w gabinecie okulistycznym może rozwiać nasze wątpliwości. Dlatego nie odkładajmy jej w nieskończoność i regularnie badajmy wzrok.

Kategorie
Okulistyka

Laserowe leczenie krótkowzroczności

Krótkowzroczność jest jedną z najczęstszych wad refrakcji oka ludzkiego. Badania dowodzą, że jej objawy są widoczne już w pierwszych dwudziestu latach życia – zwłaszcza w okresie szkolnym. Dla Azjatów jest ona istną plagą. Dotyka około 60%  całego ich społeczeństwa, gdy tymczasem w Europie ta liczba jest mniejsza niemal o połowę. Najnowsze metody to laserowe leczenie krótkowzroczności za pomocą dwóch metod korekcji wzroku.

Aby rozpoznać krótkowzroczność określa się wielkość i stan układu optycznego narządu wzroku. Charakterystyczne cechy tej wady to: zbyt duże rozmiary oka – szczególnie jego przednio-tylnej części i zbyt duża siła łamiąca elementów optycznych. Wówczas punkt skupienia promieni świetlnych znajduje się przed siatkówką i widziany z oddali obraz jest zniekształcony oraz rozmazany.

Leczenie krótkowzroczności 2

Podział krótkowzroczności ze względu na przyczynę:

  • Osiowa – oś gałki ocznej jest zbyt długa.
  • Krzywiznowa – krzywizna elementów układu optycznego jest zbyt wypukła.
  • Refrakcyjna – siła łamiąca układu optycznego jest zbyt duża.

Krótkowzroczność jest wadą dziedziczną. Wielce prawdopodobne jest to, że jeśli mamy krótkowzroczność to będą na nią cierpiały również nasze dzieci. Jak każde schorzenie oczne ulega ona zmianom na lepsze lub gorsze. Jej największe pogorszenie ma miejsce w czasie dojrzewania, kiedy dochodzi do szybkiego wzrostu ciała człowieka. Współcześnie inne przyczyny krótkowzroczności nie są znane.

Wyróżniamy cztery stopnie krótkowzroczności:Leczenie krótkowzroczności 3

  • Niska – do -3 dioptrii
  • Średnia od -3 do -6 dioptrii
  • Wysoka od -6 do -9 dioptrii
  • Bardzo wysoka od -9 dioptrii

Wysoka krótkowzroczność jest przypadłością głównie małych dzieci. Niska pojawia się zwykle około 10 roku życia. Stabilizacja wady ustaje wraz z zakończeniem okresu dojrzewania, czyli około 20 roku życia. W późniejszym okresie wysoka krótkowzroczność może nieść ze sobą bardzo niebezpieczne powikłania, np. zwyrodnienie naczyniówki i ciała szklistego oraz odwarstwienie siatkówki.

Rodzaje krótkowzroczności:

  • Wrodzona – to taka, z którą się rodzimy. Zwykle wiążą się z nią inne zmiany oczne. Wada jest korygowana, by spróbować osiągnąć normalny poziom ostrości wzroku.
  • Zwykła–  jest spowodowana wzrostem ciała towarzyszącym okresowi dojrzewania. Z jej początkami mamy do czynienia w wieku szkolnym (około 6 – 7 roku życia). Prawidłowa diagnoza i dostosowanie do niej odpowiedniej korekty może doprowadzić wzrok do prawidłowego poziomu.
  • Silna – przy tym rodzaju krótkowzroczności rozmiar oka znacznie odstaje od normy. To niesie ze sobą poważne schorzenia oczne, np. oddzielenie siatkówki czy zaćmę.
  • Tymczasowa – jest najczęściej skutkiem ubocznym przyjmowania leków (sterydów) bądź powikłaniem różnego rodzaju urazów gałki ocznej. W takich przypadkach krótkowzroczność ustaje po kilku tygodniach.

Objawy krótkowzroczności:

Z krótkowzrocznością mamy do czynienia, kiedy musimy znacznie wytężać wzrok, by zobaczyć lub przeczytać coś z daleka. Natomiast nie mamy problemów z widzeniem z bliska. Osoba krótkowidząca zwykle mruży oczy, by widziany przez nią obraz stał się bardziej ostry.

z daleka                          z bliska

Leczenie krótkowzroczności 4

Jak leczyć krótkowzroczność?

Leku na całkowite wyleczenie krótkowzroczności nie ma. Wadę możemy korygować za pomocą specjalnych soczewek wklęsłych, które umożliwiają ogniskowanie promieni świetlnych na płaszczyznę siatkówki. Obecnie mamy dość spory wybór metod leczenia wady, np.

  • Korekcja za pomocą okularów – jest to najprostsza metoda korekcji krótkowzroczności. Szkła za pomocą soczewek wklęsłych wydłużają ogniskową soczewki oka – dzięki temu obraz skupia się na siatkówce, a nie przed nią.
  • Korekcja za pomocą soczewek kontaktowych – zastępuje okularową korekcję wzroku – mają dokładnie takie samo zastosowanie i przez wielu ludzi uznawane są za wygodniejszą metodę.
  • Korekcja za pomocą implantów soczewkowych – są one wszczepiane wewnątrzgałkowo. Zabieg odbywa się pod znieczuleniem (podobnie jak w przypadku operacji zaćmy) i polega na wszczepieniu pacjentowi sztucznej soczewki o właściwie dobranej mocy w miejsce starej. Wraz z postępami korekty wszczepioną soczewkę wymienia się na mocniejszą lub słabszą. Tę metodę wykorzystuje się jedynie u ludzi dorosłych, ponieważ sztuczna soczewka wciąż utrzymuje jednakową wielkość. Naukowcy wskazują na jeszcze jedną wadę – mianowicie implant nie ma zdolności akomodacji – pozwala zachować ostrość widzenia tylko z daleka, a z bliska już nie.
  • Korekcja za pomocą  zabiegu chirurgicznego – przeprowadzana jest, by zmienić krzywiznę rogówki poprzez zastosowanie kilku nacięć rogówki ręcznie (keratotomia promienista) bądź za pomocą lasera (PRK, LASIK).

Laserowe leczenie krótkowzroczności

Laser excimerowy jest ogólnie wykorzystywany w leczeniu wad wzroku – między innymi krótkowzroczności. Obecnie jest to metoda, która cieszy się dużym zainteresowaniem i charakteryzuje się wysoką skutecznością. Dokładność metody jest zdumiewająca, ponieważ wynosi do 0,25 mikrona. Zmianę krzywizny rogówki osiąga się dzięki precyzyjnym nacięciom. Można usunąć odpowiednią ilość jej tkanki, by osiągnąć zadowalające rezultaty. Emitowane przez laser zimne światło daje gwarancję, że oko nie ulegnie oparzeniom.

Laserowe leczenie krótkowzroczności metody korekcji wzroku:

  • LASIK (laser assisted in situ keratomileusis) – możemy nim redukować wadę do -13,0 dioptrii. To dwuetapowa metoda, która ma na celu w taki sposób wymodelować rogówkę, by miała zdolność prawidłowo skupiać obraz na siatkówce. Pierwszym etapem jest częściowe odcięcie i odkrycie rogówki za pomocą mikrokeratomu  – czyli specjalnego urządzenia, które stymuluje dokładność zabiegu. Odkryty płat rogówki jest precyzyjnie modelowany, a po zakończeniu operacji umiejscowiony z powrotem na swoje miejsce. Nowoczesna technologia pozwala na przeprowadzeniu korekty jednego i drugiego oka w tym samym momencie. Pacjent odczuwa niewielki dyskomfort jedynie przez kilka godzin po zabiegu. Dodatkowym atutem tej metody jest brak konieczności noszenia opatrunku, a rekonwalescencja jest okresem mieszczących się w czasie kilku dni. Minusem  zabiegu jest natomiast nieprzyjemny efekt skoncentrowanego światła, który może utrudniać prowadzenie pojazdu w nocy.
  • PRK (photo – refraktive keratectomy) – to inaczej fotoablacja rogówki. Korygujemy nią krótkowzroczność od 1,0 do 8,0 dioptrii. Jest metodą fotorefrakcyjną, której celem jest oczywiście odpowiednie wymodelowanie rogówki. Jednak PRK jest zabiegiem silnie działającym na głębokie warstwy nabłonka rogówki i zoperowane miejsce wymaga opatrunku. W związku z tym rekonwalescencja może potrwać nawet kilka tygodni. Efekty zabiegu można ocenić dopiero po pół roku, kiedy ustali się ostateczny kształt rogówki. PRK nie zawsze jest zabiegiem udanym. Nieraz kształt rogówki może być daleki od zamierzonego i doprowadzić do astygmatyzmu. W przypadku większych wad, metoda ta nie daje satysfakcjonujących efektów. Nie daje również możliwości jednoczesnej korekcji obu oczu. Między zabiegiem jednego a drugiego oka musi upłynąć co najmniej trzymiesięczna przerwa.

Laserowe leczenie krótkowzroczności niesie ze sobą dość zadowalające efekty. Nieraz może się zdarzyć, że wykonanie jednorazowego zabiegu daje satysfakcjonujące rezultaty. Jeśli po jednej operacji wada wciąż jest dla nas uciążliwa możemy poddać się kolejnej. Niezależnie od tego na którą metodę się zdecydujemy musimy pamiętać, że każda z nich jest trwała i nieodwracalna. Jakiekolwiek błędy popełnione w trakcie zabiegu są praktycznie nie do poprawienia.

Laserowe leczenie krótkowzroczności – przeciwwskazania

  • choroby i schorzenia oczu takie jak: zaćma, jaskra, odwarstwienie siatkówki, stany zapalne, patologie rogówki, suchość oczna
  • nieustabilizowana wada
  • choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca
  • choroby metaboliczne, np. cukrzyca
  • skłonność do tworzenia bliznLeczenie krótkowzroczności 5
  • silne alergie i atopia
  • choroby infekcyjne, np. grzybica
  • wszczepiony rozrusznik serca
  • ciąża i okres karmienia
  • wiek poniżej 21 lat (ponieważ wada jest już wtedy ustabilizowana)

Laserowe leczenie krótkowzroczności – przed zabiegiem

  • Około miesiąc przed zabiegiem należy przestać nosić szkła kontaktowe.
  • Co najmniej 48 godzin przed zabiegiem zakazane jest spożywanie alkoholu.
  • Na 24 godziny przed zabiegiem należy powstrzymać się od wykonywania makijażu i stosowania kosmetyków.

Jak uchronić się przed krótkowzrocznością?

  • Przede wszystkim należy unikać pracy w nocy, kiedy niemożliwy jest dostęp do naturalnego oświetlenia.
  • Podczas długotrwałej pracy powodującej nadwyrężenie wzroku powinno się stosować częste przerwy.
  • Przy słonecznej pogodzie wskazane jest noszenie okularów przeciwsłonecznych.

A co jeśli już cierpisz na krótkowzroczność?

  • Unikaj ciężkiej pracy fizycznej, by nie doprowadzić do krwawień.
  • Chroń oczy przed oślepiającymi promieniami słonecznymi (zakładaj okulary przeciwsłoneczne).
  • Noś szkła korekcyjne zgodnie z zaleceniami lekarza specjalisty.

Pamiętaj!

Regularne wizyty w gabinecie okulistycznym mogą uchronić Twój wzrok przed zagrożeniem pogłębiania się wady. Jeśli cierpisz na krótkowzroczność bardzo możliwe, że Twoje dziecko również będzie ją miało – koniecznie obserwuj jego wzrok i w razie jakichkolwiek wątpliwości od razu zwróć się do lekarza specjalisty.

Kategorie
Laserowe leczenie chorób skóry

Laserowe leczenie łuszczycy

Laserowe leczenie łuszczycy

Łuszczyca jest jedną z najczęściej występujących chorób skóry, mimo to, nadal do końca nie wiadomo skąd tak naprawdę się bierze. Jednak dzięki odpowiedniemu leczeniu i pielęgnacji, można skutecznie złagodzić jej objawy i poprawić komfort życia chorych. Szacuje się, że na łuszczycę choruje ok. 1 – 3% ludzi na świecie. Choroba ta ma kilka postaci, zależnie od rodzaju zmian i miejsca ich występowania. U większości ludzi najczęściej pojawia się na łokciach, kolanach i owłosionej skórze głowy. Występuje pod postacią czerwonych grudek pokrytych suchymi łuskami. Mogą one występować pojedynczo lub w większych skupiskach. Jest możliwe laserowe leczenie łuszczycy o tej metodzie w dalszej części artykułu.

Wyróżnia się następujące rodzaje łuszczycy:

  • wysiękowa lub odwrócona – zmiany sączące, znajdujące się w fałdach i zgięciach skóry;
  • krostkowa – w obrębie grudek pojawiają się jałowe krosty;
  • kropelkowata – wywoływana zakażeniem paciorkowcowym gardła, obserwowana najczęściej u dzieci i młodzieży;
  • stawowa – zmianom skórnym towarzyszy ból, obrzęk i zniekształcenie stawów palców i/lub kręgosłupa (łuszczycowe zapalenie stawów);
  • uogólniona – zmiany występują na całym ciele – erytrodermia.

Objawy łuszczycy

Łuszczyca ma kilka objawów i zawsze występuje przynajmniej jeden z nich. Ich zróżnicowanie zależne jest od rodzaju choroby.

  • wykwity – przeważnie w odcieniach czerwieni. Wyraźnie odgraniczone od zdrowej skóry. Mogą to być czerwone plamy, grudki lub ropne krosty;
  • łuszczenie – łuski skóry zbierające się na wykwitach mogą być cienkie, lub grube i nawarstwiające się. Przy występowaniu na skórze głowy mogą przypominać łupież;
  • świąd – najczęściej występuje przy nieleczonych zmianach;
  • ból – w przypadku dużych, pękających zmian i łuszczycy krostkowej;
  • gorączka i ogólny zły stan zdrowia – w bardzo skrajnych przypadkach.

Leczenie łuszczycy 2

Cykl życia skóry

Normalny cykl życia zdrowej skóry trwa ok. 28 dni. Komórki naskórka przemieszczają się z warstwy podstawnej, w której są wytwarzane, na powierzchnię skóry, gdzie się złuszczają. U chorych na łuszczycę, cały ten proces trwa nie dłużej niż 4 dni, przez co złuszczanie naskórka jest o wiele bardziej intensywne, a ponieważ komórki naskórka dojrzewają zbyt szybko, tworzą na skórze czerwone grudki. Według naukowców, winę za taki stan ponosi zapalenie skóry właściwej, który z kolei wywoływany jest przez nieprawidłowe działanie układu odpornościowego.

Organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała atakujące jego własne tkanki. Nie wiadomo skąd właściwie bierze się autoagresja. Łuszczyca jest chorobą o podłożu genetycznym. Jeżeli występuje u obojga rodziców, u dzieci pojawi się na 70%. Często dziedziczona jest po dalszych przodkach, przynajmniej dwa pokolenia wstecz. Pierwszy rzut łuszczycy występuje przeważnie między 10. a 30. rokiem życia. Zdarzają się też przypadki zachorowań po 70. roku życia, albo we wczesnym dzieciństwie, kiedy choroba pojawi się raz, a potem znika raz na zawsze. Należy wyraźnie zaznaczyć, że łuszczyca nie jest w żaden sposób zaraźliwa.

Przyczyny powstawania łuszczycy

Skłonności do zachorowania przekazywane są genetycznie. Duży wpływ na pojawienie się zmian chorobowych mają następujące czynniki:

  • infekcje wirusowe lub bakteryjne, np. angina, grypa, ospa, zapalenie oskrzeli;
  • stany zapalne np. niewyleczone zęby, zatoki, migdałki;
  • stres – pod wpływem silnych i nieprzyjemnych przeżyć, zwiększa się komórkowa produkcja substancji zapalnych, co powoduje szybsze dojrzewanie komórek naskórka;
  • przyjmowanie niektórych leków np. beta blokerów;
  • mechaniczne uszkodzenia skóry – zadrapania, oparzenia, rozcięcia – objaw Koebnera;
  • częste zmęczenie spowodowane regularnym brakiem snu;
  • zmiany hormonalne w organizmie – dojrzewanie, ciąża, pokwitanie;
  • spożywanie alkoholu – u niektórych może powodować nagły wykwit łuszczycy;
  • palenie papierosów – może powodować nasilenie zmian łuszczycowych zwłaszcza u kobiet;
  • żywność – nie ma określonej zasady na to co jeść a czego nie, gdyż jest to kwestia bardzo indywidualna. Należy obserwować jakie składniki pokarmowe sprzyjają nasilaniu się choroby.

Łuszczyca jest niestety chorobą niewyleczalną. Można skutecznie zaleczyć jej objawy, ale nie daje to żadnej gwarancji, że choroba nie powróci. Remisja, czyli okres, kiedy choroba nie daje żadnych objawów, może trwać nawet kilka lat. Zdarzają się też przypadki, że choroba w ogóle nie wraca.

Leczenie łuszczycy

  • Leczenie zewnętrzne zaczyna się od zdjęcia nawarstwionych łusek w celu zapewnienia lepszego wchłaniania leków przez skórę. Polega to na smarowaniu skóry kwasem salicylowym i mlekowym. Do oczyszczenia skóry głowy, gdzie łuska jest szczególnie gruba, używa się podgrzanej oliwy salicylowej. Po kilku godzinach preparat się zmywa, w włosy wyczesuje grubym grzebieniem.
  • Oczyszczoną skórę smaruje się maściami sterydowymi, cygnoliną, dziegci oraz pochodne witaminy D – wszystkie one mają działanie przeciwzapalne.
  • Przyjmowanie leków immunosupresyjnych oraz pochodnych witaminy A, które działają na układ odpornościowy. W przypadku tych drugich, kobiety powinny unikać zachodzenia w ciążę, ponieważ leki z tej grupy mogą powodować uszkodzenia płodu.
  • Bardzo skuteczną metodą jest laserowe leczenie łuszczycy za pomocą promieni UVA, albo terapia PUVA. Polega to na naświetlaniu zmienionej chorobowo skóry za pomocą lasera po przyjęciu środków światłouczulających.

Fototerapia jest metodą światłoleczniczą, w zależności od długości fal świetlnych wyróżnia się pare rodzajów promieniowania:

  • promieniowanie widzialne
  • promieniowanie podczerwone
  • promieniowanie nadfioletowe

Laserowe leczenie łuszczycy – zabieg

Laserowe leczenie łuszczycy wymaga od 7 – 20 zabiegów w zależności od stadium zaawansowania choroby i obszaru zmienionej skóry. Aby zaobserwować poprawę, potrzebne są co najmniej 4 sesje. Zabiegi przeprowadza się co 3 dni. Każda sesja trwa tylko kilka minut. Wskazaniami do tej czynności są:

  • łuszczyca plackowata
  • łuszczyca owłosionej skóry głowy
  • łuszczyca paznokci (tylko w niektórych przypadkach)

Po takim zabiegu objawy łuszczycy ustępują całkowicie lub prawie całkowicie u 75% pacjentów. Laseroterapia jest bezbolesna, jedynie przy zwiększonej dawce światła może być odczuwane ciepło lub lekkie pieczenie skóry. Jest szczególnie bezpieczna dla skóry głowy i twarzy. Możliwym skutkiem ubocznym takiego zabiegu, jest jego toksyczny wpływ na wątrobę – ze względu na środki światłouczulające.

Leczenie łuszczycy 4

Jak pielęgnować skórę ze zmianami łuszczycowymi?

Należy szczególnie dbać o higienę skóry. Częste mycie wcale nie powoduje pogorszenia jej stanu chorobowego, ale koniecznie trzeba zrezygnować z silnych detergentów na rzecz delikatnego mydła i szamponu przeznaczonego do skóry wrażliwej. Woda, zwłaszcza twarda, wysusza skórę, wskazany jest więc prysznic, ponieważ kontakt z wodą jest krótszy. Kąpiele w wannie nie są zabronione pod warunkiem, że do wody dodawane są preparaty natłuszczające, które zapobiegają nadmiernemu przesuszaniu skóry. Po wyjściu z kąpieli należy dość szybko natłuścić skórę, ponieważ jeszcze rozpulchniona lepiej chłonie tego typu kosmetyki.

Osobom dotkniętym łuszczycą sprzyja klimat nadmorski i kąpiele słoneczne. Słońce ma działanie immunosupresyjne, czyli wpływa na układ odpornościowy. Nawet lekarze zalecają opalanie, oczywiście po uprzednim zastosowaniu kremu z filtrem UV.

Dobrze jest też wybrać się do uzdrowiska specjalizującego się w leczeniu łuszczycy. Można tam skorzystać z kąpieli siarczkowych oraz zabiegów na bazie borowiny.